Ik groeide op in een huis met alleen vrouwen. Hierdoor kreeg ik een instelling van “vrouwen zijn de baas”. Ik had een heel dominant karakter, was eigenwijs, agressief en onverschillig. Het interesseerde mij niet wat mensen zeiden of dachten. Ik stond altijd klaar om een weerwoord te geven, ook al wist ik dat het de ander zou kwetsen.
Dit gedrag bracht ik ook over in mijn relatie, waardoor er vaak ruzie ontstond. Uiteindelijk kwam die relatie tot een eind. Maar ondanks de situatie kon ik mijn toenmalige vriend niet los laten, omdat hij “de liefde van mijn leven” was. Dit alles zorgde ervoor dat ik in een zware depressie viel en veel huilbuien kreeg. Ik had nergens zin in, ging het huis niet uit en bleef alleen nog maar in bed liggen.
Door mijn oma werd ik uitgenodigd om naar het UKGR Centrum te komen, ondanks het feit dat ik de kerk al kende, leek het nu toch wel anders om er zijn te zijn. Iets in mij wist dat ik hier de oplossing zou vinden voor mijn leven. Ik sprak met de pastor en hij adviseerde mij om de gebedsketting op vrijdag te volgen vanwege de negatieve gedachtes en uitbarstingen. Ik begon ook de bijeenkomsten te volgen op zondag omdat ik de innerlijke rust, die ik nooit gekend had, wilde ontvangen.
Na een tijdje begon ik de verandering te zien in mijn leven. Er was alleen nog een blokkade en dat was mijn liefdesleven. De vader van mijn kinderen en ik besloten om weer opnieuw iets te beginnen, omdat ook hij de verandering in mij zag, maar met de tijd openden mijn ogen en begon ik meer naar mijn verstand te luisteren. Hierdoor zag ik in dat die relatie niet was wat ik wilde.
Vandaag de dag ben ik een totaal ander mens. Ik kan zeggen dat ik nu van mezelf houd en niet afhankelijk ben van andermans liefde en aandacht om me speciaal te voelen. Ik heb geen agressie, depressie of verdriet meer. Vandaag de dag ben ik een Satia die vervuld is met vrede, plezier en geniet ik ten volle van het leven.

Satia Snijders