Ongeveer twee jaar geleden bemerkte ik dat ik drie knobbels had op mijn nek. Omdat ik dat vreemd vond, ben ik naar mijn huisarts gegaan. Het leek alsof het niets was en ik werd weer naar huis gestuurd. Maar twee weken later waren de knobbels op mijn nek zo ontstoken dat ik weer naar de dokter moest. Na verschillende onderzoeken kwam men erachter dat mijn nek vol met knobbels zat. Ik kreeg te horen dat als ik niet zo snel had gereageerd ik waarschijnlijk niet meer zou kunnen ademen, omdat ik aan tuberculose leed.
Men schreef mij medicatie voor waarvan ik dagelijks 12 pillen moest innemen gedurende 1 jaar. Ik werd geadviseerd om te stoppen met werken, omdat de bijwerkingen van de medicatie misselijkheid, gebrek aan concentratie en hoofdpijn waren.
Ik was al geruime tijd een lid van het UKGR Centrum en daar heb ik geleerd om niet angstig te worden voor slecht nieuws, maar om ertegen te vechten. Dus ik accepteerde die situatie niet en in plaats van thuis te zitten, ging ik gewoon werken.
In het UKGR Centrum heb ik mijn geloof op een actieve manier gebruikt door de gebedskettingen te volgen voor mijn genezing. Toen de Campagne van Israël werd aangekondigd, zag ik dat als mijn gelegenheid. In feite was ik al bezig om mijn offer op te bouwen vóórdat de Campagne werd aangekondigd. Mijn man en ik brachten een groot offer. Het was niet makkelijk voor ons, maar we wisten dat wij iets groters ervoor zouden terugkrijgen.
Een maand na de Campagne vroeg ik de dokter om mij te testen. Hij keerde terug met de resultaten en vroeg of ik echt Joelma Vieira was en ik zei ja. Hij zei dat hij het onderzoek nog een keer moest doen en dat deed hij. Toen hij terugkwam met de resultaten waren dit zijn woorden “Stop met de medicatie. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar u heeft de longen van een baby”. Ik moest gedurende 1 jaar de medicatie innemen, maar ik heb het alleen maar 3 maanden gedaan.
Gedurende die tijd heb ik nooit een symptoom van de ziekte bemerkt en ben ik ook niet gestopt met werken.
JOELMA VIEIRA