Kijk mijn verjaardagscadeau

Bisschop,
Dat God u telkens meer zegene en dat wij de blijdschap mogen ervaren om meer van uw verjaardagen te zien door het grote voorrecht dat u God mag dienen.
Ik kan me voorstellen dat u duizenden boodschappen en geschenken hebt ontvangen, maar ik wil graag praten over het geschenk dat ik op deze wonderbaarlijke dag heb mogen ontvangen. Ik ben er ook zeker van dat het ook het beste geschenk is dat u heeft mogen ontvangen.
Ik was 12 jaar oud toen ik naar het UKGR Centrum kwam, ik begon in de jongerengroep en met de tijd werd ik een helpster, maar omdat ik hoogmoedig werd, begon ik af te koelen in het geloof en me van God te distantieren. Alles begon verkeerd te gaan.
Het waren zeven lange jaren van afstand en leed, ik bereikte zelfs de bodem van de put. Verschillende malen heb ik geprobeerd om terug te keren, maar ik kon me niet stabiliseren en mezelf 100% overgeven. Mijn huwelijk, dat mijn veilige haven was, strandde ook uiteindelijk. Ik had nu alles verloren.
In twee maanden tijd heb ik twee motor ongelukken gekregen en bij het laatste ongeluk stierf ik bijna. Ik voelde me alleen, zonder kracht, zonder zin om te leven en wilde een eind aan alles maken, ik ondernam een zelfmoordpoging, maar die faalde. Ik dacht dat ik niet eens goed genoeg was om te mogen sterven. Elke avond vroeg ik God dat ik de volgende ochtend niet zou meemaken.
De mensen dachten dat ik alles goed onder controle had, maar van binnen wilde ik sterven, ook al wist ik dat ik naar de hel zou gaan, gezien ik toch al geen moed of kracht had om God om vergeving te vragen voor alle fouten die ik had begaan. Ik ging naar nachtclubs en had vluchtige relaties, maar niets kon de leegte vullen. Het leek alsof ik een zwarte gat in me had en alles wat ik ondernam voor een verbetering verdween in die oneindigheid van angst en verdiet.
Totdat ik besloot om terug te keren. Gedurende een lange tijd deed ik alles op mijn manier en niets ging goed, nu wilde ik dat het anders zou zijn. In mijn gedachte deed ik een gebed en vroeg om hulp, want als God mijn leed zag en alles waarbij ik betrokken was, alle keren dat ik wilde sterven en desondanks nog steeds mijn ziel had beschermd, dan kon dat alleen maar omdat Hij iets in mijn leven kon doen. Ik besloot dus om al mijn zwakheden, zonden en leven over te geven.
Bij de jaarwisseling keerde ik terug in de kerk, die dag nog liet ik mij dopen en begon anders te leven, ik had een ware ontmoeting met God gehad. Hij bevrijdde mij van al mijn wrok, Hij gaf mij begeleiding en ik had oprecht berouw voor het verkeerde leven dat ik had geleid. Kort daarop kwam de Vasten van Daniël en daar zag ik de gelegenheid om de God waar ik zoveel over had gesproken, maar nooit had gekend, persoonlijk te leren kennen.
Het waren 21 dagen van strijd tegen gedachtes en situaties. Ik verbrandde alles wat mij aan mijn verleden deed denken; ging elke dag naar de kerk; beleed mijn verborgen zondes en vroeg vergeving aan wie ik had gekwetst. Er waren dagen waarbij ik gebombardeerd werd door twijfels, die dagen rende ik naar de kerk, ging ik evangeliseren, de kerk schoonmaken… Bij de laatste dag van de Vasten ging alles mis thuis, van alles gebeurde er om mij te ergeren, woorden van nederlaag en van alles, maar ik bleef trouw en zie daar op de laatste dag, tijden de laatste uren, in de laatste dienst van de dag en in de laatste minuten van het gebed voor de Heilige Geest kwam eindelijk het antwoord, de Heilig Geest vervulde mij.
Een enorme blijdschap, een ware vrede in mijn binnenste, ik had niet eens tranen meer en het was niet te vergelijk met wat ik al in het verleden had meegemaakt, die momenten van gehuil en een goed gevoel, er was alleen maar een pure zekerheid en ik kon de Heilige Geest horen zeggen: “Jij bent mijn dochter en Ik heb jou geen moment in de steek gelaten, vanaf nu hoef je niet meer te huilen, alleen maar te lachen”.
Tijdens dat moment sprak ik in tongen met korte woorden, maar met zekerheid. Het was de mooiste ervaring van mijn leven, er is niets dat hiermee vergeleken kan worden en er is ook geen ruimte voor gedachtes van twijfels meer in mij. Nu kan ik naar mijn binnenste kijken en zien dat ik helemaal vervuld ben door God. Halleluja.
Bisschop, ik dank u dat u alle strijden hebt overwonnen die u hebt moeten doorstaan in uw bediening om de Behoudenis tot de mensen te kunnen brengen. Als u had opgegeven, zou ik vandaag hier niet meer zijn.
Met alle blijdschap en dankbaarheid, nog een dochter die uit God is geboren.
Danielle Brosk