DAISE_QUENTAL02Mijn moeder en ik hadden altijd ruzies en waren het nooit met elkaar eens. Ik wist niet wat een moeder-dochter relatie betekende. Er waren momenten dat onze ruzies zo hevig werden dat ik haar wilde slaan.
Toen ik 14 jaar oud was begon ik te doen wat ik wilde zonder me druk te maken over wat mijn moeder zou zeggen, Ik zette mijn vrienden altijd voor mijn moeder en koos hun woord boven dat van haar. Ik had een intense woede tegen haar omdat ik dacht dat ze mij nooit begreep. In mijn ogen was zij mijn vijand. Hoe meer ik omging met de verkeerde mensen, hoe killer de liefde voor mijn moeder werd.
Door een uitnodiging kwam ik bij de UKGR terecht. Door de bijeenkomsten geregeld bij te wonen en echt op te letten op wat er daar allemaal gezegd en geleerd werd, kreeg ik andere inzichten over mijn leven en gedrag. Ik besefte dat ik niet goed bezig was en wat voor effect mijn opstandige gedrag had. Ik begon te geloven dat ik kon veranderen en kreeg hoop en motivatie om daarvoor te vechten. Ik hoorde getuigenissen van andere mensen die van leven waren veranderd en dacht dat als het met hun kon gebeuren, het ook met mij kon.
Ik begon serieus gebedskettingen voor mijn innerlijke verandering te volgen. Het was niet altijd makkelijk, maar ik volhardde. Zodoende liet ik mij door God beïnvloeden en niet door de slechte vrienden. Ik begreep dat als ik een goede relatie met mijn moeder wilde hebben, het bij mij moest beginnen dus zette ik mijn trots opzij.
Vandaag de dag ben ik niet meer dezelfde persoon. Ik heb geen woede-uitbarstingen meer en heb controle over wat ik zeg. De relatie met mijn moeder is helemaal veranderd en ik houd heel veel van haar.
DAISE QUENTAL