Goedemorgen bischop,
Ik zou graag met u willen delen wat er in mijn leven is gebeurd.
Ik was altijd een zeer verantwoordelijke jongeman, respectvol tegenover mijn familie en vrienden, zonder enige verslaving te hebben gehad. Tot ik naar de universiteit ging in een andere staat waar iedereen drugs gebruikte. Ik bleef 6 maanden standvastig en weerstond de uitnodiging van die” vrienden”.
Tot ik op een dag besloot om marihuana uit te proberen, omdat ik me een beetje afgewezen voelde door mijn” vrienden” in de universiteit. En daar begon de ellende in mijn leven. Ik raakte zoveel betrokken met marihuana dat ik stopte met mijn studie en de universiteit verliet.
Ik dacht dat terug te gaan naar mijn ouders huis en alles opnieuw beginnen mij vrij zou maken van de verslaving. Maar ik begreep niet dat ik, om te kunnen veranderen, een beslissing moest nemen. Ik keerde terug naar huis en stopte niet met marihuana te gebruiken. Ik begon zelfs andere soorten drugs te gebruiken: cocaïne, ecstasy, LSD, thinner, alles in feite dat mij gek kon maken gebruikte ik.
Totdat ik marihuana met crack begon te mengen, een combinatie die als bijnaam “melasse” of “honing” had. Ik begon steeds meer en meer te zinken in de drugs, en dit was alleen het begin, omdat ik geen idee had hoe verslavend crack kon zijn.
Ik besloot om alleen maar crack te roken. Ik bereidde een pijpje, sigarettenas en vanaf dat moment begon ik te zinken tot de diepste van de put . Dat gevoel van euforie fascineerde mij, dat gevoel ging zo snel weg dat ik alleen maar meer en steeds meer wilde gebruiken, om het weer te krijgen, dat lekkere gevoel.
Maar ik bereikte het nooit. Na het gebruiken kwamen de depressie en de wens om meer te willen. Zo leefde ik gedurende 4 jaar van mijn leven.
Toen mijn moeder een vermoeden kreeg, gaf ze mij geen geld meer en de enige manier om eraan te komen was om wat ik had te verkopen. Ik verkocht van alles: sportschoenen, kleding, fiets, stereoinstallatie, mobiele telefoons, alles wat ik vond werkte als een ruilmiddel. Uiteindelijk had ik alleen nog maar één t-shirt, één korte broek en één paar spijkerbroek. Ik begon dingen van mijn broer te verkopen en zelfs de camera van mijn moeder. Ik zonk volledig in de verslavingen.
Omdat ik niks meer had om te ruilen en om te verkopen, begon ik op borg te kopen, totdat ik op een dag op borg wilde kopen bij een dealer bij wie ik al schulden had. Ik werd door hem en andere vrienden in elkaar geslagen en bedreigd met de dood. Hij zette een pistool tegen mijn hoofd en probeerde mij te doden, maar er kwam geen kogel uit.
Op dat moment herinnerde ik me alles wat mijn moeder voor me had gedaan. Ze was al bezig met strijden, gebedskettingen aan het volgen en had zelfs voor mij geofferd. Eens vertelde ze me:”Ik heb al geofferd en met God gesproken: of jij verandert of jij sterft, maar zo kan het niet doorgaan!”
Ik keerde terug naar huis die dag en dacht veel na. Dit alles vond plaats op een vrijdag. Op zaterdag kregen wij bezoek thuis van een dienaar van God, een pastor die mijn broer zocht, en omdat hij hem niet had getroffen, sprak hij met mij. Hij vertelde zijn verhaal over verslavingen en van alles.
Al die gebeurtenissen deden mij nadenken en ik nam een beslissing. Op zondag, 13 mei 2007, op moederdag, zei ik tegen mijn moeder dat ik haar het grootste cadeau dat een zoon kon geven zou geven. Ik ging met haar naar de kerk maar ik wist niet dat dit grootste cadeau in werkelijkheid voor mij zou zijn.
Godzijdank ben ik bevrijd en vandaag de dag maak ik deel uit van dit grote Werk van God. Ik ben pastor van het UKGR Centrum in Argentinië.
Met dank aan: Lucrécio Santana