Ik heb zonder mijn vader moeten opgroeien en was chronisch ziek geworden toen ik 7 jaar was. Hierdoor belandde ik in een rolstoel. Ik heb jaren in het ziekenhuis doorgebracht en moest weer leren lopen toen ik 17 jaar was. Mijn vader was er nooit voor mij en wij hadden ook geen contact. Hierdoor haatte ik hem en wilde niet aan hem denken. Dit was een moeilijke periode voor mij, omdat hij er niet voor mij was en de haat groeide alsmaar. Zo groeide ik op.

Tijdens een zware periode in mijn leven kon ik gedurende twee maanden niet voor mijzelf zorgen. Daarbij kwamen er weer oude ziekten en pijnen op. Ik was toen al bekend met het UKGR Hulpcentrum, maar omdat ik een emotionele geloof had bleef ik niet standvastig. Door de problemen die weer opkwamen stopte ik met naar het UKGR Hulpcentrum te komen. Ik voelde mij schuldig, omdat ik niet naar de bijeenkomsten kwam. Want ondanks mijn beslissing wist ik wel dat ik op die plek de waarheid hoorde. Ik zonderde mij af van alles en iedereen, omdat ik boos was. Tijdens deze strijd voelde ik mij erg eenzaam, terwijl ik degene was die mijzelf afsloot.

Op een zondag voelde ik heel sterk het verlangen om God te zoeken, te bidden voor mijn vader tegen wie ik haat had en om vergeving te vragen aan God, omdat Hij mij de weg naar geluk getoond had, maar ik toeliet dat de emoties mij domineerde. Het verlangen was zo groot en na 2 maanden keerde ik terug. Met al mijn kracht ging ik naar de zondagmiddag dienst waar ik alleen was. Ik vroeg aan God om mij te vergeven, ten eerste omdat ik Hem niet vertrouwde en voor de haat die ik in mijn binnenste meedroeg jegens mijn vader. Want dit blokkeerde mij om naar voren te gaan in het leven. Ik wilde juist naar voren gaan en bad voor een nieuwe kans met mijn vader.

Toen ik besloot om Het Woord van God werkelijk te praktiseren begon ik een verschil in mijn binnenste te merken en ik begon mij steeds beter te voelen. De liefde voor mijn vader groeide en ik werd verdrietig omdat ik hem niet kon vinden. Toen ik hoorde dat hij in Oostenrijk op straat leefde brak mijn hart. Dezelfde week gebeurde iets heel onverwachts. Ik kreeg na 25 jaar een vriendschapsverzoek van hem op Facebook wat mij een enorme blijdschap gaf. Hij schrok van mijn reactie, omdat hij niet verwachtte dat ik hem zo liefdevol zou verwelkomen.  Na alles wat er gebeurd was.

Inmiddels heb ik hem ontmoet samen met mijn gezin, in Oostenrijk. Het was een heel speciale en emotionele ontmoeting. Nu spreken wij bijna dagelijks.  Toen mijn vader voor het eerst naar Nederland kwam vroeg hij mij om mee te gaan naar het UKGR Hulpcentrum. Dat God dit voor mij en mijn familie zou doen had ik nooit verwacht. En ik geloof dat God nog niet klaar is met mij!

Één van de mooiste dingen die God heeft gedaan, is dat Hij mijn hart heeft veranderd en Hij heeft mijn vader na 30 jaar terug in mijn leven gebracht. 

Suzanne Gerding