kruisDE VIERDE KEER
De vierde keer dat ik naar de UKGR kwam, was op een Goede Vrijdag, 29 maart 1991. Het was een speciaal evenement waar ongeveer 5000 mensen aan deelnamen.
Nogmaals was ik daar alleen omdat ik uitgenodigd werd. Ik kan niet veel schrijven over dat evenement omdat ik daar niet eens wilde zijn. Één ding dat ik niet vergeet is het feit dat mijn vader op die dag voor de eerste keer een dienst van de UKGR heeft bijgewoond.
Op die dag gebeurde er iets in zijn binnenste. Ik had het toen nog niet opgemerkt.
Mijn vader begon sindsdien naar de UKGR te gaan. Op Paaszondag ging hij weer met mijn moeder mee. Mijn broer en ik bleven slapen…
DE VIJFDE KEER
De week daarop liet mijn vader ons weten dat wij op zondag, na de dienst, samen zouden gaan uiteten. De voorwaarde: Eerst samen naar de kerk gaan!
Oké! Waarom niet?
Ik nam de beslissing om mee te gaan. Maar omdat sommige familieleden die zondag ons kwamen bezoeken, aten wij thuis…
Het feit is dat ik die belofte (om uit te gaan eten) vergeten was.
En vanaf dit moment kan ik niet doorgaan met tellen: zesde keer, zevende keer, etc… Waarom? Ik weet het niet meer. Ik begon constant te komen.
Na één maand nam ik voor de eerste keer deel aan de jongerengroep. Het vond elke zaterdag in de middag plaats.
De pastor die daarvoor verantwoordelijk was, zei: jullie dienen elke zaterdag te komen naar de jongerengroep, maar ook op zondag in de ochtend, dinsdag in de avond (vandaag is het de dienst van woensdag) en op vrijdag. Dat deed ik.
Na een paar maanden waren de problemen thuis opgelost. Mijn moeder werd een helpster van de UKGR. Mijn vader stopte met drinken en roken en liet zich dopen. Toen liet ik me ook “dopen”.
Ik schreef “dopen” omdat ik niet echt veranderde. Ik wist toen al wat ik moest doen, maar ik had nog niet de kracht om het daadwerkelijk te doen. Ik zei tegen God: Heer, “ik wil stoppen met mijn fouten maken”, maar enkele dagen daarna herhaalde ik ze weer.
Maar goed. MIJN DAG was dichtbij. Ja, heel dichtbij. Ik zou een nieuwe persoon worden. Maar niemand wist het.
Op de volgende post ga ik schrijven over hoe dat gebeurde.
Ik hoop dat ik je hiermee help om hetzelfde te ervaren…
Dat is mijn doel.
Dat is mijn gebed.
Daar werk ik voor.
Bisschop Rui Silva
Bezoek ook mijn blog op: bpruisilva.nl
Lees de vorige boodschappen:
Ik nam er deel aan (deel 1)
Ik nam er deel aan (deel 2)
Ik nam er deel aan (deel 3)
Ik nam er deel aan (deel 4)