Olga woonde in Karkhiv, Oekraïne, waar de eerste aanvallen plaatsvonden. 

Te midden van de paniek vluchtte mijn familie, maar ik koos ervoor om in geloof te blijven en te bidden. Zonder water, elektriciteit en gas waren er in mijn gebouw nog maar drie buren over. We vonden een plek om onze mobiele telefoons op te laden en terwijl we dat deden, hoorden we explosies en geweerschoten. Er waren soldaten op straat, maar ondanks dat bleef ik kalm. In die tijd was er geen internet, ik had alleen een zwak signaal op straat waardoor ik online naar de kerkbijeenkomst kon kijken.

ZONDER ANGST
Toen ik een keer op straat was, om naar de online dienst te kijken, kwam er plotseling een auto aan die mij eten en medicijnen bezorgde. Ik zag altijd dat de hand van God mij hielp. Ik was niet in nood. Bij een andere gelegenheid ging ik water halen, ontmoette de buren en plotseling hoorden we een knal. Praktisch gezien was er op enkele centimeters van ons hoofd een raket gepasseerd, die in een huis ontplofte. Als een passerende man ons niet op de grond had gegooid, hadden we kunnen sterven. Ik keerde vies terug naar huis, maar overtuigd van de verlossing die ik van God had ontvangen. Ik was niet bang.

KRACHT VAN GELOOF
Om de een of andere reden werkte het internet thuis ’s nachts en terwijl ik de bijeenkomst van bisschop Tiago bijwoonde, begonnen er aanvallen en geweerschoten, en ik hoorde ze heel dichtbij komen, maar niets raakte me. Ik dank de helpers en pastors, en vraag dat God kracht en begeleiding blijft geven. Ik wil het geloof doorgeven aan iedereen, vooral aan degenen die het hebben opgegeven en twijfelen. God beschermt ons en laat ons nooit in de steek, ongeacht de situatie. Geef onder geen enkele situatie uw geloof op. Ik dank de Heilige Geest voor de UKGR!.

Olga