Mevrouw Cris, alles goed met u?
Ik wilde altijd al met u praten en ik ben me ervan bewust dat ik deze kans niet kon missen! Ik geloof dat u dagelijks veel berichten ontvangt via social media, toch? Ik was echter gezegend met de mogelijkheid om dit kleine briefje persoonlijk aan u te geven!!!
Ik schrijf u met het doel om u te vertellen hoeveel de Universele kerk heeft bijgedragen en nog steeds bijdraagt aan mijn ontwikkeling als mens, met name voor de ontwikkeling van mijn Behoudenis! En in deze groei heeft u een fundamentele rol gespeeld!
In feite beschikte ik over alles, werkelijk alles, om “helemaal de mist in te gaan”, want ik ben opgegroeid in een ongestructureerd huis, net zoals duizenden meisjes! In mijn geval was mijn binnenste verstoord, maar meer in de zin als het vuil dat onder het tapijt wordt weggeschoven, begrijpt u? Ik ben opgegroeid in een heel rustig stadje, een redelijk huis, met mijn ouders en zussen.
Ik herinner mij dat mijn ouders veel werden bewonderd, vooral vanwege de schoonheid en de zogenaamde goede opvoeding, waarden en principes die zij ons altijd hebben geleerd. Later in mijn verhaal zult u begrijpen waarom ik een deel van de tekst heb dik gedrukt!
Gedurende onze gehele jeugd hadden wij veel kleren, schoenen en speelgoed. Mama kleedde ons aan en wandelde door de stad met ons, iedereen kende ons als “De pracht en praal kinderen”. Omdat mijn vader het hoofd was van de burgerlijke stand (een functie waar hij trots op was), werd hij enorm gerespecteerd en bewonderd, zonder te praten over de financiële stabiliteit die hij daardoor had.
Maar weet u, voor een lange tijd heb ik die stabiliteit niet opgemerkt, omdat onze vader altijd in de schulden was tegenover de geldschieters. Desondanks was een feestje in de stad genoeg voor mijn vader om zich weer in de schulden te werken door veel kleding en schoenen voor ons te kopen om met ons te kunnen pronken in de stad! Papa is altijd verliefd geweest op mama, maar hij was heel onzeker tot een punt dat hij haar denigreerde en haar nooit een compliment gaf. En mama compenseerde dat allemaal buitenshuis, omdat iedereen haar schoonheid erkende.
En zo was het! We zijn opgegroeid in een huis waar ik de beste leerling moest zijn, de beste op alle gebieden, een voorbeeldfiguur. Een voorbeeld qua gedrag en schoonheid, omdat ik hoorde altijd dat ik moest uitsteken! Dat was het zaad van de slavernij om me als iets anders voor te doen. Dat alles leverde veel pesterijen op school omdat, bijvoorbeeld, mijn schoolspullen urenlang door mijn moeder werden gepersonaliseerd. Zij besteedde uren aan het kaften van mijn boeken en mijn schriften beplakken met foto’s. We werden zo veel gepest dat we, door de pesterijen van klasgenoten, er op school achterkwamen dat mama ons huis had verlaten. Ja! Het was waar! Mama had ons huis verlaten en ging in São Paulo wonen.
Thuis trof ik mijn vader als een zombie aan met rode ogen, verslagen, zonder woorden! En daar werd ik, op ongeveer tien jarige leeftijd, werd ik de moeder voor mijn zussen! En papa verbood ons ongeveer twee jaar om met onze moeder te spreken. Gedurende deze periode van afwezigheid onze moeder, leden wij door de plagerijen, roddels en papa’s depressie, die altijd een wrok behield tegenover mama en slecht over haar sprak, bij elke gelegenheid dat hij kreeg. Ik herinner me dat dit verbod om geen contact met haar te hebben zich uitbreidde tot de familie van mijn moeder! En mijn zussen en ik gehoorzaamde!
Tijdens een bezoek van mijn moeder in Paratinga – BA (de stad Natal), hield mijn vader mij vast aan één kant en mijn moeder aan de andere kant, zo trokken zij aan mij, vechtend wie met mij zou moeten blijven. Ik geloof dat ik toen realiseerde wat voor een chaos het kwaad had gebracht. In mijn puberteit besloot ik samen met mijn moeder in São Paulo te wonen om te studeren, en zo was het, ik ben in de rechten afgestudeerd aan PUC – SP. Maar tijdens deze periode, ervoer ik wat het was om te leven als een weeskind, omdat bij elke nieuwe man die er in haar leven kwam, mama ons achterliet om met hem te wonen.
Met de komst van mijn zussen naar São Paulo, begonnen wij het huis te onderhouden met veel verdriet in het hart, nog gedrenkt met de volgende raad van onze vader, “Studeer! Werk en wees onafhankelijk! Krijg kinderen, zonder afhankelijk te zijn van een man, als het moet! Wat telt is geld in je zak, omdat een man niet deugt, is hij niet te vertrouwen! ”
Het is niet moeilijk te raden wat gebeurde, toch? Al onze gebreken (van mij en mijn zussen) uitte zich in gefrustreerde en moeilijke relaties, vooral omdat we op zoek waren naar een verzadiging in een partner om die leegte te vervullen. Het waren ongezonde relaties! Het was niet gezond! Ik had bijvoorbeeld een relatie met een jongen, omdat ik het mooi vond dat zijn familie samen aan tafel zat voor het ontbijt. En hoewel ik vernederd en bedrogen werd, bleef ik in de relatie omdat ik niet wilde terugkeren naar de realiteit die ik thuis had.
Mevrouw Cris, ik weet dat het nu mogelijk is om te begrijpen waarom het onmogelijk was om gelukkig getrouwd te zijn, principes te hebben en familie waardes te hebben, kortom, nu in Gods tegenwoordigheid te zijn! Weet u de moeder die ik nooit heb gehad? De Heilige Geest gebruikt de Universele kerk en gaf mij een moeder van het geloof. Door middel van uw boodschappen, bijeenkomsten en diensten werd ik verzadigd en gepolijst! En vandaag is mijn grootste plezier om een huisvrouw te zijn, een echtgenote! Aangezien ik literatuur heb gestudeerd ben ik na Godllywood begonnen met schrijven en, geïnspireerd door uw leringen, begon ik voor een blog te schrijven.
En dat meisje dat haar leven lang droomde en verlangde naar een carrière, een goede baan te hebben, omdat dat een synoniem van geluk was, wilt vandaag zijn wat God in mij plaatst. Vandaag evangeliseer ik met mijn man, ik ben bezig met het seminar van de pre-kandidaten om helper te worden en koester in mijn hart het verlangen om te dienen op het Altaar. Ik weet dat we de kwestie van de leeftijd hebben, maar ik weet ook dat met God niets onmogelijk is en dat Hij mij en mijn man kan gebruiken waar en hoe Hij wil, toch?
Bedankt, Bedankt en bedankt dat u als instrument van de Here Jezus ons leert, dat u mij heeft geleerd dat ik eerst van God dien te zijn, want de veroveringen komen als gevolg daarvan, en dat blijft in de Handen van God! En waarin wij nuttig kunnen zijn, reken op ons!
Dat God, onze Heer, u rijkelijk zegent!
Kusjes! En zoals u ons altijd leert, in geloof!
PS: Ik ben vergeten twee overwinningen te vertellen naast het evangeliseren ben ik een vrijwilliger voor het Project Raabe samen met mevrouw Carlinda en het is een zegen! Kortgeleden ben ik toegelaten tot de Godllywood.
Stephanini
Met dank aan: Cristiane Cardoso