Ik was vroeger iemand die vasthield aan bepaalde ingrijpende gebeurtenissen die in mijn leven waren gebeurd. Hierdoor ervoer ik stress, wat ook paniekaanvallen en onrust met zich meebracht. Dit leidde uiteindelijk tot diverse gezondheidsklachten.

Ik kreeg te maken met aangezichtsverlamming, wat zich voor een lange periode aanhield. Op een gegeven moment ervoer ik zoveel stress, dat mijn bloeddruk te hoog werd. Ik werd toen afgevoerd door de ambulance naar het ziekenhuis. Het was zo ernstig dat de dokters dachten dat ik een hartinfarct had gehad. Ik bleef overnachten op de afdeling hartbewaking en er werd verschillende testen bij mij afgenomen, maar niets gevonden. Het kwam door de stress, werd geconstateerd. Zo bleef ik een lange tijd leven.

Mij moeder woonde in Suriname en zag daar op televisie het televisieprogramma van de UKGR. Toen ik haar had bezocht in Suriname nam zij mij mee naar de kerk. Daar hoorde ik het Woord van God en begon ik te praktiseren wat ik leerde in de kerk. Ik begon meer te investeren in mijn gemeenschap met God. Al snel bemerkte ik een verbetering, mijn gezicht begon wat rechter te staan en zo begon mijn aangezichtsverlamming te verminderen. Daardoor zag ik Gods in mijn leven.

Ik bleef naar de kerk komen om Gods aanwezigheid en vrede te zoeken voor mijn leven en die heb ik ook gekregen. Hedendaags kan ik zeggen dat ik de zekerheid, de rust en de kalmte heb waarmee ik elke strijd aan kan gaan. Ik heb geleerd dat voor de mensen veel dingen onmogelijk zijn, maar voor God is alles mogelijk, en dat geeft mij rust en vrede.

Gladys Letterboom