Ik heb nu eindelijk innerlijke VREDE

Ik kende de UKGR al van jongs af aan omdat mijn moeder en zus hier naartoe gingen. Ik zat wel in de dienst, maar luisteren deed ik niet. Mijn leven was ellendig, ik was extreem agressief, brutaal tegen mijn moeder en belandde door mijn gedrag in een negatieve spiraal. Ik ervoer een leegte die alsmaar groter werd. Ik kon dat overigens goed verbergen door rond te lopen met een glimlach op mijn gezicht, maar in mijn binnenste deed ik alles behalve lachen. Ik verlangde zo erg naar liefde, maar omdat ik zo verblind was kon ik niet eens de liefde die mijn familie mij gaf aannemen. Hierdoor heb ik geprobeerd om zelfmoord te plegen. Na een hevige woordenwisseling met mijn moeder begon ik mijzelf te snijden. Ik wilde van de pijn en leegte af.

Ondertussen bleef ik af en toe wel de UKGR bezoeken. Na dit incident werd ik mij er bewust van dat ik mijn geloof moest gebruiken. Ik heb vaak gedachten gehad om voor een trein te springen. Deze gedachten bleven aanhouden omdat ik besloot God te volgen op eigen kracht en mijn eigen manier. Dat werkte natuurlijk niet.

Ik werd ouder, nog agressiever en populairder op school, ik leidde ogenschijnlijk een “goed leven” en durfde alles, maar van binnen schuilde een beschadigde jongedame. De agressie werd zo erg dat ik met alles en iedereen op de vuist ging. De situatie at mij als het ware op. Opnieuw nam ik de stap om terug te komen tot het geloof. Ik volgde de bijeenkomsten op vrijdag en zondag. Na een tijd werd ik vrij van de zelfmoordgedachten. Het leek beter te gaan totdat ik in een relatie belandde waardoor het weer bergafwaarts ging met mij, ik bezocht de UKGR minder. Doordat ik God niet meer betrok in mijn leven werd alles weer erger. De relatie liep stuk, ik begon te roken, drinken en blowen. Ik werd de dame die ik mezelf had voorgenomen nooit te zijn. Het bracht mijn moeder veel verdriet om mij zo te zien. Ik was niet verslaafd, maar gebruikte het blowen als een tijdelijke “verlossing”.

Ondanks dat ik wist waar ik mijn ware verlossing zou vinden keerde ik Hem (God) de rug toe.” Ik kwam terecht in verschillende soorten relaties en tot mijn schrik bleek ik ook nog eens zwanger te zijn. Doordat ik dat met niemand kon delen was ik hier erg ongelukkig door. Wat ik ook probeerde te doen, het mislukte altijd. Toen ik een dierbare persoon verloor viel het kwartje eindelijk. Ik besefte mij wat voor puinhoop mijn leven was. Ik was beschadigd en niets heeft mij kunnen helpen.

Ik keerde terug naar de UKGR en deze keer met enkel één doel: mijn leven veranderen. Na alles wat ik meemaakte was ik zo vastbesloten, het was alles voor alles. Ik volgde bijna elke dag de bijeenkomsten in de UKGR.
Ik overwon de twijfels dat ik het niet waard was om een nieuw leven te ontvangen. Ik bleef vooruit kijken. Door middel van de JvO (Jongerengroep) zag ik ook in wat ware vriendschap inhield.

Vandaag ben ik verlost van de zelfmoordgedachtes en agressie. Ik ben gelukkig met mijn dochter, heb de liefde van mijn familie geaccepteerd en houd ook van hen. Ik heb rust, vrede en een zekerheid dat ik niet alleen ben. Ik leer nu de juiste keuzes maken. God is met mij!”

Ramona Hernandez

Wilt u ook de innerlijke vrede ontvangen? Mis dan het evenement op zondag 24 september niet. Wilt u meer informatie? Klik dan hier.