Mijn familie was kapot, nu zijn wij gelukkig!
Toen ik emigreerde naar een ander land was het oorspronkelijke plan dat ik zou gaan studeren. Maar toen ik daar was, miste ik mijn vriend zoveel dat ik terug wilde keren. Ik stopte met school en ging werken, zodat ik geld had om mijn vriend te laten overkomen.
Drie maanden later kwam hij en na een aantal maanden trouwden wij. Wij kregen drie kinderen, maar een paar maanden na de geboorte van onze jongste dochter merkte ik iets anders aan mijn man. Hij was erg stil, er was geen interactie met mij en de kinderen. Ook wilde hij ons nooit financieel helpen. Hij werkte, maar geld voor rekeningen, boodschappen en kleding voor mij en de kinderen gaf hij niet.
Mijn moeder moest vaak bijspringen en ons helpen met de huur, de rekeningen en de boodschappen. Op een gegeven moment sprak hij helemaal niet meer tegen iemand in huis en dit hield drie maanden aan. Het escaleerde tot een punt dat wij niet eens in dezelfde slaapkamer meer sliepen.
HET DIEPTEPUNT. Ik wist dat mijn huwelijk in een complete nachtmerrie was veranderd, toen ik een slagersmes onder de kussensloop van mijn man vond. Ik belde mijn moeder en vertelde haar alles wat er gebeurde. Zij nam vervolgens contact met een advocaat op voor advies en die zei dat mijn kinderen en ik het huis moesten verlaten, omdat wij in gevaar waren. Als ik dat niet deed, zouden de kinderen van mij afgepakt worden.
De volgende dag vertrokken we. Via een rechtzaak werd besloten dat hij het huis moest verlaten en mijn kinderen en ik daar konden blijven wonen. De kinderen waren toentertijd nog vrij jong, maar de herinneringen stonden in hun geheugen gegrift. Na een bepaalde tijd werd ik benaderd door de politie die mij vertelden dat mijn man zelfmoord had gepleegd. Vanaf dat moment had ik tegen mezelf gezegd dat ik zowel vader als moeder voor mijn kinderen zou zijn en niet zou toestaan dat zij iets zouden ontbreken.
Mijn oudste dochter begon mij te verwijten dat het mijn schuld was dat haar vader dood was. Zij was zeven jaar toen ze mij vertelde dat ze niet meer bij mij wilde wonen, maar bij mijn ouders en ze vertrok. Op latere leeftijd begon zij geestelijke problemen te krijgen en kon zij niet meer slapen, omdat ze bang was in de nacht. Mijn middelste dochter begon op 15-jarige leeftijd rebels te worden. Zij ging om met de verkeerde mensen, raakte betrokken bij bendes, drugs en alcohol. Zij werd een gesloten boek. Niemand kon haar begrijpen of zelfs bij haar in de buurt komen. Mijn jongste dochter werd depressief en zat vol woede. Zij kon helemaal niet opschieten met mijn middelste dochter en probeerde haar zelfs een aantal keren te doden.
Ik was door alle ellende zo depressief geworden dat ik drie keer zelfmoord probeerde te plegen. Ik was net een zombie en leed aan slapeloosheid, omdat ik bang was voor het donker en met de tijd gewoon gek werd.
DE UITWEG. Mijn oudste dochter woonde bij haar oma, en door een uitnodiging van een familievriend kwamen zij terecht bij het UKGR Hulpcentrum. Door mijn dochter leerde ik het UKGR Hulpcentrum kennen en daar ervaarde ik iets wat ik nog nooit in mijn leven had ervaren. Ik zag dat ik niet alleen was en wist dat ik de oplossing had gevonden.
Door onenigheid over een familie eigendom, ontstond er een familie ruzie wat verdeeldheid bracht. Dat leidde ertoe dat ik twee jaar niet meer met mijn eigen moeder sprak. Mijn grootste strijd was om mijn moeder te vergeven, omdat ik haar de schuld gaf voor de scheiding in de familie. Ik heb vele nachten gehuild en God gevraagd om mij te helpen om haar te vergeven, omdat ik het niet wilde doen. Het heeft lang geduurd voordat ik in staat was om het daadwerkelijk te doen. Maar ik heb het gedaan en toen ik het deed, voelde ik mij zoveel beter.
Op een gegeven moment gingen al mijn dochters naar het UKGR Hulpcentrum en stap voor stap werd mijn familie herbouwd. Mijn dochters overwonnen de strijden in hun levens en vandaag de dag zijn ze alledrie gelukkig getrouwd. Het zijn drie prachtige, succesvolle vrouwen. Ik kan zeggen dat ik echt gelukkig ben. Mijn hele familie is samen en ik trouwde ook met een man die mij liefheeft, respecteert en voor mij zorgt.
Mijn bittere strijden hadden toch een zoet einde.
Verena Matthews