Nu kan ik eindelijk mijn leven opbouwen!
Ik woonde al zeven jaar in Nederland en had altijd een verblijfsvergunning, maar door een probleem werd dat ingetrokken. In eerste instantie wist ik niet dat ik geen legaal verblijf had. Ik kwam hierachter nadat ik een woning had bezichtigd. Ik kreeg opeens bericht dat ik niet mocht tekenen voor die woning, omdat ik als illegaal stond geregistreerd.
Ik moest vervolgens rechtstreeks door naar de IND. Daar kreeg ik het nieuws dat ik al 2 jaar geen legaal verblijf meer had in dit land en dat mijn dossier al helemaal afgesloten was. Zij adviseerden mij een advocaat in de hand te nemen. Ik begreep niets van wat er gebeurde.
Ik ben langs 10 advocaten geweest, totdat ik bij de 11e kwam die mij wel wilde helpen. Ik vond een advocaat en die kon niet begrijpen dat ik werkte zonder een geldig verblijfsvergunning te hebben. Hij adviseerde mij om mijn zaak te laten rusten om “geen slapende honden wakker te maken”. Dit accepteerde ik niet en ik koos ervoor om te strijden voor mijn verblijfsvergunning. Ik stond al als illegaal geregistreerd met medeweten van de IND dus erger kon het niet worden. Er kwam een moment dat ik weg wilde gaan omdat alles fout ging. Ik voelde me alleen en onbegrepen, maar toch koos ik ervoor om niet op te geven.”
MIJN PROCES. “Ik ging naar de UKGR en daar leerde ik dat door het geloof het onmogelijke kon veranderen. Ik hoorde en zag daar verhalen van andere mensen die onmogelijk situaties hebben kunnen oplossen.
Ik wilde weten of God mij echt zou helpen dus besloot ik om gehoor te geven aan de adviezen en de begeleiding die ik tijdens de bijeenkomsten ontving. Ik nam deel aan de diensten van maandag en nam deel aan voorstellen van geloof.
Ik kreeg veel tegenslagen te verduren en zelfs het nieuws dat mijn verzoek werd afgewezen, maar omdat ik geloofde, gaf ik niet op en zette door. Tegen alle verwachtingen en alle logica in ontvingen mijn dochter en ik tóch onze verblijfsvergunningen.
Ik zou liegen als ik zei dat het makkelijk was, er waren vaak momenten dat het me te veel werd. Maar door de hulp en begeleiding die ik in de UKGR ontving heb ik kunnen doorzetten. Nu kan ik eindelijk een goed leven in Nederland opbouwen.”
Natalie Francis