In de modderpoel

Goedemorgen, Bisschop!

Ik dank God voor uw bestaan. Op een dag liep ik rond vol bezorgdheid en had angst, zelfs voor mijn eigen schaduw. Ineens vond ik een krant van de UKGR in een modderpoel. Omdat ik met een gebogen hoofd liep, kon ik de krant zien.

Ik pakte die krant, schudde de modder eraf en begon hem te lezen. Het enige schone gedeelte dat ik kon lezen, was het gedeelte waarin u sprak over de Heilige Geest.

Ik leefde onderdrukt, kon s’avonds niet slapen en vroeg God altijd: waarom ben ik zo? Maar nadat ik die boodschap had gelezen, bemerkte ik zo een grote opluchting en wilde ik deze plek leren kennen, deze kerk.

Ik kwam erachter, dat de dichtstbijzijnde kerk zich bevond op 40 kilometer afstand. Ik accepteerde dit niet en zei tegen mijzelf: deze kerk zal hier komen, want velen mensen die lijden zoals ik leed, moeten deze ware God ook leren kennen.

En van een onderdrukte, met gebogen hoofd lopende, constant huilende vrouw, werd ik getransformeerd in een zelfverzekerde, moedige en sterke vrouw. En het beste van alles, werd ik vervuld met een onwijs grote vrede in mijn binnenste, die ik nergens anders heb gevonden, dan alleen in de Universele Kerk van Gods Rijk.